Τις προάλλες στο σχολείο μας ξεκινήσαμε το 3ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων, ταξιδεύοντας στα μονοπάτια των επαγγελμάτων.
Σήμερα στο διάλειμμα, η Ταξιαρχία με πλησίασε, γεμάτη σοβαρότητα, αλλά και παιδική αυθορμησία.
"Όταν μεγαλώσω," μου είπε, "θα γίνω κυρία Ελένη".
Χαμογέλασα και της απάντησα: "Κυρία Ταξιαρχία θα γίνεις".
"Όχι", επέμεινε με εκείνη τη χαριτωμένη βεβαιότητα, που μόνο τα παιδιά κρατούν μέσα τους σαν πολύτιμο φυλαχτό. "Κυρία Ελένη θα γίνω".
Της εξήγησα γελώντας: "Κυρία Ταξιαρχία θα γίνεις, αφού δεν σε λένε Ελένη".
Και τότε, με μια σιγουριά αφοπλιστική, μου απάντησε: "Κυρία Ελένη θα γίνω και θα πίνω καφέ."
Και κάπως έτσι, ένιωσα να ψηλώνω λίγο παραπάνω.
Η καθημερινότητα στο σχολείο κρύβει πολλές μικρές στιγμές που συχνά μας ξεφεύγουν, αλλά όταν τις καταγράφουμε, συνειδητοποιούμε πόσο βαθιά μας αγγίζουν.
 |
| Τετ. 7/5/2025 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου